Αξιοθέατα στην Καβάλα(gr) ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ
Το κτίριο του Δημοτικού Ωδείου (μαζί με το διπλανό κτίριο που ήταν ιδιοκτησία του Κλέωνος Κραντονέλλη), αποτελεί το αρχαιότερο από τα σπίτια που χτίστηκαν πριν το 1864 στην Καβάλα μετά την έξοδο του Ελληνικού πληθυσμού από την χερσόνησο της Παναγίας. Άνηκε στα αδέρφια Ν. και Ε. Γρηγοριάδη, από τους πρώτους καπνεμπόρους. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως Τράπεζα ενώ από το 1987 (εγκαινιάστηκε στην παρούσα μορφή του το 1990) ανήκει στο Δήμο Καβάλας και στεγάζει το Δημοτικό Ωδείο. Ο έντονος νεοκλασικός του χαρακτήρας, με τα εντυπωσιακά αετώματα στη στέγη, τους κίονες και το γλυπτό διάκοσμο υποδηλώνει την προσπάθεια του αρχιτέκτονα να τονίσει τη δύναμη, τον πλούτο και την εθνική υπερηφάνεια για την αρχαιοελληνική παράδοση. Διεθνές Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής «Γιάννη Α. Παπαϊωάννου»Το πρώτο Διεθνές
Φεστιβάλ Κλασικής Μουσικής «Γιάννη Α. Παπαϊωάννου» πραγματοποιήθηκε το
καλοκαίρι του 2000, επί δημαρχίας Στάθη Εριφυλλίδη, έπειτα από πρόταση του Δ.Σ.
του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας, και συνεχίστηκε ανελλιπώς έως το 2013 επί
δημαρχίας Κωστή Σιμιτσή. Η 15η διοργάνωση θα διεξαχθεί το καλοκαίρι
του 2014. Στις μουσικές εκδηλώσεις και τα σεμινάρια επελέγη να δοθεί το όνομα
του καβαλιώτη συνθέτη και δάσκαλου, προκειμένου να τιμηθεί η συνολική προσφορά
του στην τέχνη.
Ο Γιάννης Ανδρέου Παπαϊωάννου γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1910 στην Καβάλα και πέθανε στις 11 Μαΐου 1989 στην Αθήνα. Σε ηλικία 6 ετών ξεκίνησε να μελετά μόνος του πιάνο. Συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στο Ελληνικό Ωδείο της Αθήνας και το 1934 αποφοίτησε με Δίπλωμα Πιάνου, Θεωρητικών και Σύνθεσης. Ως υπότροφος της UNESCO επισκέφθηκε μεγάλα μουσικά κέντρα της Ευρώπης ενώ εργάστηκε για ένα χρόνο κοντά στον Arthur Honegger στο Παρίσι. Από το 1950 μέχρι το θάνατό του εργάστηκε ως καθηγητής Ανώτερων Θεωρητικών και Σύνθεσης, παραδίδοντας κατά κύριο λόγο ιδιαίτερα μαθήματα. Κοντά του μαθήτευσαν οι κορυφαίες μουσικές προσωπικότητες της Ελλάδας στο β΄ μισό του 20ου αιώνα (Δ. Αγραφιώτης, Μ. Αδάμης, Ν. Αθηναίος, Θ. Αντωνίου, Γ. Απέργης, Στ. Βασιλειάδης, Χ. Βρόντος, Δ. Γιάννου, Κ. Δεμερτζής, Μ. Δραγούμης, Ι. Ζώτος, Κ. Κακαβελάκης, Μπ. Κανάς, Α. Καρμπόνε, Π. Κούκος, Γ. Κουμεντάκης, Α. Κουνάδης, Ν. Κυπουργός, Ντ. Κωνσταντινίδης, Γ. Λεωτσάκος, Κ. Λυγνός, Γ. Μάντακας, Δ. Μαραγκόπουλος, Δ. Μηνακάκης, Χ. Ξανθουδάκης, Χρ. Παπαγεωργίου, Α. Παπαστεφάνου, Δ. Τερζάκης, Μ. Τραυλός, Ν. Τσούχλος, Ν. Χριστουδούλου και πολλοί άλλοι). Η συνθετική δράση του Παπαίωάννου ξεκινά σε ηλικία 13 ετών. Η μουσική του, από υφολογική άποψη, χαρακτηρίζεται από τη χρήση προχωρημένης αρμονίας. Σταδιακά στρέφεται προς την ατονικότητα, τον δωδεκαφθογγισμό, τη σειραϊκή και τη μετασειραϊκή τεχνική, για να καταλήξει σε ένα προσωπικό ύφος. Τα έργα του κατατάχθηκαν από τον ίδιο σε τέσσερις χρονικές περιόδους, ενώ πολλά από αυτά έχουν βραβευθεί σε διαγωνισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με τη μουσική του άσκησε πλατιά επίδραση στη νεότερη Σχολή της Ελλάδας, ώστε να θεωρείται δικαίως ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες του 20ου αιώνα. Στη διάρκεια των 14 ετών του Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν σημαντικές συναυλίες, όπου συμμετείχαν κορυφαίοι έλληνες καλλιτέχνες – πολλοί από τους οποίους δίδαξαν και στα Masterclasses του Φεστιβάλ: Θ. Αντωνίου, Γ. Βακαρέλης, Δ. Σγούρος, Κ. Πασχάλης, Αλ. Παπαστεφάνου, Γ. Λαζαρίδης, Ν. Σεμιτέκολο, Σπ. Γκικόντης, Σπ. Μουρίκης, Μ. Φαραντούρη, Ντ. Μπακοπούλου, Τζ. Δριβάλα, Μ. Κρίλοβιτς, Άρ. Χριστοφέλλης, Δ. Γιάκας, Ι. Κεραμίδης, Λ. Βασιλειάδης, Μ. Τιρίμος, Χ. Αγγελόπουλος, Θ. Τζοβανάκης, Δ. Γκουνταρούλης, Αλ. Νομίδου, Γ. Σαμπροβαλάκης, Μ. Παπαθανασίου, Μ.-Έ. Νέζη, Ι. Ζήκου, Μ. Πολυχρόνου, Σ. Κυανίδου, Αγγ. Καθαρίου, Γ. Κορμπέτης, Κ. Χίζαρης, Αν. Δέλλιος, Χ. Ηλιάδης, Δ. Θεοδοσίου, Δ. Καβράκος κ.ά. Ξένοι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ ως σολίστ και καθηγητές στα Masterclasses ήταν οι: P. Amoyal (βιολί), Y. Solomon (πιάνο), H. Milne (πιάνο), J. Barta (τσέλο), R. Ripo (τσέλο), O. Caplescu (κλαρινέτο), Y. Iglinova (βιολί), D. Gifford (πιάνο), S. Kravtchenko (βιολί), J. Soriano (πιάνο), J. Pernoo (τσέλο), S. Kovalyov (πιάνο), T. Müller-Pering (κιθάρα), B. D’Hollander (φλάουτο), A. Cervino (πιάνο), S. Kovalyov (πιάνο) κ.ά. Ανάμεσα στα σύνολα που εμφανίστηκαν είναι η Φιλαρμονική Ορχήστρα της Σόφιας, η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων της Νυρεμβέργης, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο, οι Υπότροφοι Ιδρύματος Rostropovich, το Σύνολο Σύγχρονης Μουσικής «Idée Fixe», το Κουαρτέτο Jazz Γ. Κοντραφούρη, το Tom Wood Quartet κ.ά. Διαλέξεις για το έργο του Γ. Α. Παπαϊωάννου έδωσαν οι: Κ. Χάρδας, Γ. Κοκκώνης, Δ. Ε. Μηνακάκης, Ε. Δ. Μηνακάκης, Μ. Ντούρου και Κ. Κακαβελάκης Καλλιτεχνικοί διευθυντές του Φεστιβάλ διετέλεσαν οι Β. Χαλάψης, Γ. Εριφυλλίδης και Κ. Βουγιούκα, ενώ από το 2009 στη θέση αυτή βρίσκεται ο μουσικολόγος και πιανίστας Γεώργιος-Ιούλιος Παπαδόπουλος. Περισσότερες πληροφορίες
http://www.kavala.gov.gr/web/guest/cityofkavala/sites Η στιγμή της χαλάρωσης....Παραλίες της περιοχής http://www.kavala.gov.gr/web/guest/cityofkavala/beaches |
Ο ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ
Το κάστρο της Καβάλας δεσπόζει πάνω στην κορυφή της χερσονήσου όπου είναι κτισμένη η παλαιά πόλη. Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και αργότερα έγιναν αλλεπάλληλες ανακατασκευές και επεμβάσεις στην οχύρωσή του από τους Βυζαντινούς, τους Ενετούς και τους Τούρκους. Το κάστρο (ακρόπολη) στη σημερινή του μορφή, κτίσθηκε το πρώτο τέταρτο του 15ου αιώνα, στηριζόμενο σε θεμελίωση Βυζαντινής περιόδου. Στο υπαίθριο θέατρό του διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Περισσότερα για το Κάστρο μπορείτε να δείτε στο http://www.castle-kavala.gr/ Η ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ
Η Μονή Λαζαριστών, βρίσκεται στην οδό Κύπρου και κτίσθηκε στο διάστημα 1888-1892. το κτίριο παρουσιάζει μεικτά αρχιτεκτονικά στοιχεία με νεοκλασική επίδραση. Χρησιμοποιήθηκε ως Γαλλικό προξενείο. Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΣΧΗ
Το κτίριο της Μεγάλης Λέσχης της Ελληνικής Κοινότητας Καβάλας κτίσθηκε το 1909, από τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κυριών. Βρίσκεται δίπλα στο δημαρχείο της πόλης και χρησιμοποιείτο για οργάνωση κοσμικών και άλλων κοινωνικών εκδηλώσεων. Στη νεοκλασική του μορφή παρατηρούνται αρκετά στοιχεία αρχαιοελληνικής παράδοσης. ΚΤΙΡΙΟ Adolf Wix
Το κτίριο οικοδομήθηκε το 1899 από το γερμανό βαρώνο Adolf Wix για να χρησιμεύσει ως έδρα των εμπορικών δραστηριοτήτων του και ως οικία. Αρχιτεκτονικά έχει πολλά κοινά στοιχεία με το παρακείμενο κτίριο του σημερινού δημαρχείου. Σήμερα, μετά από διάφορες αλλαγές στην κυριότητά του, ανήκει στο δήμο Καβάλας. ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ
Το κτίριο, μικρογραφία Ουγγρικού πύργου, κτίσθηκε περίπου το 1895 από τον Ούγγρο καπνέμπορο Pierre Herzog. Μετά το θάνατό του το κτίριο πέρασε στην κατοχή τη “Ανώνυμης Εταιρίας Καπνών και Πέραν Θαλάσσης”. Το 1937 επί δημαρχίας Αθανασίου Μπαλάνου αγοράστηκε από το δήμο Καβάλας και έκτοτε στεγάζει το δημαρχείο της πόλης. ΜΕΓΑΡΟ ΤΟΚΟΥ
Σήμερα στεγάζει την Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων. Χτίστηκε το 1879 από τον καπνέμπορο Δ.Τόκου. Το 1911 αγοράστηκε για λογαριασμό της Φιλόπτωχου Αδελφότητας Κυριών Καβάλας. Λειτούργησε ως προξενείο ενώ στέγασε το Δημαρχείο της πόλης από την απελευθέρωση της Καβάλας μέχρι το 1937. |
Tο Ιμαρέτ, μεγάλο συγκρότημα της τελευταίας Οθωμανικής περιόδου, κλασσικό δείγμα Ισλαμικής αρχιτεκτονικής, βρίσκεται στην δυτική πλευρά της χερσονήσου της Παναγίας (παλαιά πόλη). Είναι από τα τελευταία που κατασκευάστηκαν την περίοδο αυτή και το μόνο που σώθηκε σχεδόν ακέραιο. Κτίσθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος του, μεταξύ 1817-1821 από τον ιδρυτή της τελευταίας Αιγυπτιακής δυναστείας, Μεχμέτ Αλή. Για λόγους συναισθηματικούς, ο βαλής της Αιγύπτου θέλησε να ευεργετήσει την γενέτειρά του με αυτό το θρησκευτικό, εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό ίδρυμα. Λειτούργησε ως μουσουλμανικό ιεροδιδασκαλείο – οικοτροφείο και ως “πτωχοκομείο” για όλους τους άπορους της πόλης ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Από τα τέλη του 1922 οι χώροι του Ιμαρέτ χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση των προσφύγων. Το 1931, προκειμένου να διαπλατυνθεί η παρακείμενη οδός, ένα μέρος του Ιμαρέτ κατεδαφίστηκε. Το 1967 διατάχθηκε η αποχώρηση όσων ενοίκων (από τους πρόσφυγες) είχαν απομείνει και το μνημείο σφραγίστηκε. Μέχρι να ρυθμιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το Ιμαρέτ παρέμεινε πλήρως εγκαταλελειμμένο. Μετά την τακτοποίηση των θέμάτων ιδιοκτησίας ένας χώρος του ήταν αναψυκτήριο και εστιατόριο και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες γειτονικών καταστημάτων. Το 2001 ενοικιάστηκε για 50 χρόνια σε επιχειρηματία της Καβάλας, αναστηλώθηκε και μετατράπηκε σε ένα πολυτελή και καλαίσθητο χώρο φιλοξενίας, που διατηρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της εποχής του. Πηγή: «Νεάπολις - Χριστούπολις - Καβάλα, Οδοιπορικό στον χώρο και στον χρόνο της Παλιάς Πόλης», Έκδοση του Δήμου Καβάλας, Καβάλα, 2009 ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΕΧΜΕΤ ΑΛΗ
Στην πλατεία της παλιάς πόλης σώζεται συντηρημένο το σπίτι που γεννήθηκε ο Μεχμέτ Αλή, ιδρυτής της τελευταίας Αιγυπτιακής δυναστείας. Το όμορφο αυτό Μακεδονικής αρχιτεκτονικής οίκημα θεωρείται ως βακούφικη περιουσία του αιγυπτιακού κράτους. Το “κονάκι” του Μεχμέτ Αλή αποτελείται από δύο μέρη, το ισόγειο και τον όροφο. Στο κέντρο της πλατείας στήθηκε το 1934 μπρούντζινος έφιππος ανδριάντας προς τιμήν του σουλτάνου της Αιγύπτου, έργο του Έλληνα γλύπτη κ. Δημητριάδη. ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Το χάλκινο άγαλμα της Νίκης, βρίσκεται μέσα στο δημοτικό κήπο στο χώρο μπροστά στο δημαρχείο. Η ανάγλυφη παράσταση στο βάθος του χώρου του ηρώου φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Διονύση Γερολυμάτο και αναφέρεται στους αγώνες των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι το 1940-41. Το χάλκινο άγαλμα είναι του γλύπτη Γιάννη Παρμακέλη. Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΑΠΝΑΠΟΘΗΚΗ
Η Δημοτική Καπναποθήκη χτίστηκε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ως καπναποθήκη του Τούρκου καπνεμπόρου Κιζί Μιμίν. Το κτίριο αποτελεί παράδειγμα οθωμανικού νεοκλασικισμού (ψευδοκίονες, κιονόκρανα, γείσα) με χρήση και στοιχείων μπαρόκ, όπως η επιβλητική επίστεψη της στέγης, με τα τέσσερα στέμματα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Καβάλας και πρόκειται να φιλοξενήσει τα εκθέματα του Λαογραφικό Μουσείου Καβάλας, του Μουσείου Καπνού καθώς και εκθεσιακούς χώρους. |